Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

photo n music

Ενισχύστε την προσπάθεια του blog μας με όποιο ποσό εσείς επιθυμείτε

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

in revolution (ai comic photos)

την Μαΐου 19, 2025

Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Το λεωφορείο της Ιουλίας -επεισόδια 1 και 2

«Το Λεωφορείο της Ιουλίας» επεισόδιο 1 Η Ιουλία δεν μπορούσε να σταθεί πουθενά πάνω από τρεις μέρες. Ήταν καταδικασμένη – ή ευλογημένη – να ζει μέσα σε ένα λεωφορείο. Όχι οποιοδήποτε λεωφορείο, αλλά ένα που συνέχιζε αδιάκοπα το ταξίδι του μέσα σε πόλεις, χωριά, βουνά και πεδιάδες. Ήξερε ότι αν το εγκατέλειπε για περισσότερο από 72 ώρες, θα πέθαινε. Δεν ήξερε γιατί. Ήταν πάντα έτσι. Το λεωφορείο ήταν το καταφύγιό της – και η φυλακή της. Ένα απόγευμα με βροχή, κάπου στα σύνορα της χώρας, το λεωφορείο σταμάτησε απότομα σε μια μικρή στάση. Οι πόρτες άνοιξαν και μέσα πετάχτηκε ένα μικρό αγόρι. Τα ρούχα του ήταν βρεγμένα, γεμάτα λάσπη. Το πρόσωπό του σκονισμένο, τα μάτια του όμως – φωτιά. Τρόμος, αλλά και αξιοπρέπεια. Πίσω του, μια ομάδα αντρών έτρεξε, φωνάζοντας συνθήματα μίσους, απειλώντας. Η Ιουλία σηκώθηκε ήρεμα από τη θέση της. Ένιωσε τη δύναμη να τρέμει κάτω απ’ το δέρμα της, σαν ρεύμα έτοιμο να εκραγεί. Το αγόρι κουλουριάστηκε σε μια γωνιά, ενώ οι άντρες ανέβηκαν στο λεωφορ...

Ο "Φραπές του οπεκεπε

Η σχεδόν σατανική μορφή του επονομαζόμενου "Φραπέ" της Νέας Δημοκρατίας που εμπλέκετε στο σκάνδαλο του οπεκεπε

Βιβλίο -Τρίτος Κόσμος

Οι Σκιές της Επανάστασης Βιβλίο Πρώτο: Η Πτώση των Αλυσίδων Κεφάλαιο 1: Ο Άνεργος του Αιώνα Η πλατεία Συντάγματος έμοιαζε με νεκροταφείο. Οι γκρίζοι ουρανοί της Αθήνας έριχναν μια μελαγχολική σκιά πάνω στα κτίρια που κάποτε αντιπροσώπευαν την αξιοπρέπεια της δημοκρατίας. Τώρα, οι φωτεινές οθόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης Παρακολούθησης κυριαρχούσαν σε κάθε γωνία, βομβαρδίζοντας τους πολίτες με μηνύματα "Ευτυχίας" και "Συμμόρφωσης". Ο Οδυσσέας Καραμανλής κάθονταν στον πάγκο που είχε γίνει το σπίτι του τους τελευταίους έξι μήνες. Τριάντα οκτώ ετών, άνεργος για τρία χρόνια, με το πρόσωπό του να έχει χαραχτεί από τη φτώχεια και την απόγνωση. Τα μάτια του, κάποτε γεμάτα όνειρα, τώρα αντανακλούσαν μόνο το κενό που είχε αφήσει η απουσία της Μαγδαληνής. Μαγδαληνή... Το όνομά της ήταν σαν μαχαίρι που τρυπούσε την καρδιά του. Πέντε χρόνια μαζί, σχέδια για γάμο, για παιδιά, για μια ζωή που κατέρρευσε μαζί με την οικονομία. Όταν έχασε τη δουλειά του στη διαφημιστική εταιρεί...

Από το Blogger