"Φλόγες στη Διώρυγα"

Αθήνα, 1962. Μια πόλη που κοιμάται με κλειστά παράθυρα και ανοιχτές πληγές.

Ο σκοτεινός ήχος από δερμάτινες μπότες σπάει τη σιγαλιά στα στενά της Κυψέλης. Τρεις άντρες, Γερμανοί, κομψοί αλλά ψυχροί σαν ατσάλι, κυνηγούν έναν λαχανιασμένο νεαρό άντρα. Είναι αντιφασίστας. Κρατά ένα σημείωμα στα χέρια του, σαν να κρατά την ίδια την αλήθεια. Τον πυροβολούν. Αιμόφυρτος, στρίβει σε δρομάκια που μυρίζουν μούχλα και πείνα. Δεν προλαβαίνει. Στην οδό Καυκάσου, τον εκτελούν εν ψυχρώ.

Ψάχνουν πάνω του. Τίποτα. Το σημείωμα έχει χαθεί.

Πιο πέρα, κρυμμένος πίσω από πυκνές φυλλωσιές, ο νεαρός σοβιετικός πράκτορας Ιβάν παρακολουθεί σιωπηλά. Καταγράφει πρόσωπα. Θυμάται σκιές. Η μάχη δεν έχει αρχίσει ακόμα.

Το επόμενο πρωί, ο στρατηγός Υβ Μαμπέ στέκεται απέναντι από τον πρόεδρο της Γαλλίας, Ζενντεπά. Το σημείωμα βρίσκεται πια στα χέρια του: ένα αποκαλυπτικό σχέδιο της μυστικής ναζιστικής οργάνωσης του Ζαν Κλωντ Μαξ. Ο στόχος: η διώρυγα του Σουέζ. Αν την καταλάβουν, μπορούν να εκβιάσουν τον πλανήτη. Καύσιμα, μεταφορές, ισορροπίες, όλα θα τιναχτούν στον αέρα.

Ο Ζενντεπά γελάει ειρωνικά. Οι αξιωματικοί της αντικατασκοπίας τον κοιτούν σαν να είναι φάντασμα του παρελθόντος. «Οι ναζί τελείωσαν, στρατηγέ», του λέει κάποιος.

Ο Μαμπέ φεύγει χωρίς λέξη. Στο μυαλό του μόνο μία σκέψη: η Κλωζέτ.

Η Κλωζέτ, πρώην πορτοφολού, νυν αόρατη λεπίδα, φτάνει στην Αίγυπτο. Ο ήλιος την τυφλώνει, αλλά δεν τη σταματά. Στο Κάιρο, σε μια υπόγεια καφετέρια, ξανασυναντά τον Ιβάν. Ούτε εκείνος πίστεψε ποτέ ότι οι ναζί τελείωσαν.

Μαθαίνουν για το πλοίο: ένα φαινομενικά αθώο εμπορικό σκάφος, φορτωμένο με άνδρες και όπλα, που θα περάσει τη διώρυγα δήθεν για εμπορικούς σκοπούς. Σκοπός τους: να το μπλοκάρουν στο στενότερο σημείο και να εγκαταστήσουν πυρήνα εξουσίας εκεί.

Η Κλωζέτ και ο Ιβάν ανεβαίνουν κρυφά στο πλοίο στο λιμάνι της Σουέζ, κρύβονται στο μηχανοστάσιο. Με τα λίγα εκρηκτικά που έχουν, τοποθετούν παγίδες στις δεξαμενές καυσίμου. Πριν φύγουν, όμως, ένας γιγαντόσωμος ναζί, ο υπαρχηγός ασφαλείας του Μαξ, τους εντοπίζει.

Η Κλωζέτ δεν τρέχει. Ανεβαίνει στη γέφυρα και τον αντιμετωπίζει με γυμνά χέρια. Οι γροθιές του πέφτουν σαν σφυριά. Αλλά εκείνη είναι γρήγορη, αθόρυβη, θανάσιμη. Με μια σειρά από λακτίσματα και μια στροφή-λεπίδα στον λαιμό του, τον σωριάζει στο κατάστρωμα. Ο Ιβάν την τραβά καθώς σφαίρες σφυρίζουν γύρω τους.

Βουτάνε στη διώρυγα. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, το πλοίο τινάζεται στον αέρα. Οι φλόγες βάφουν το νερό κόκκινο. Οι ναζί διαλύθηκαν. Το σχέδιο απέτυχε.

Το βράδυ, σε ένα καφενείο του Καΐρου, η Κλωζέτ κοιτά τον Ιβάν. Ξέρει πως οι μάχες δεν τελείωσαν. Αλλά προς το παρόν, έχουν σώσει τον κόσμο από έναν ακόμη πόλεμο.

Ένας φτωχός πλανήτης, ένα αόρατο δίκτυο ναζί, και μία πορτοφολού που έγινε φάντασμα της δικαιοσύνης.